Hermaður sem sjaldan sefur
Lag & texti: Halli Reynis
Ungir menn í stríðum falla
Byssur á eftir dauðanum kalla.
Vígvöllurinn eins og köngulóarvefur,
fyrir hermann sem sjaldan sefur.
Hatrið í huga hermannsins nagar,
eflist og dafnar er líða fleiri dagar.
Byssukjaftur eins og gráðugur refur,
á eftir hermanni sem sjaldan sefur.
Hann verður að þrauka ef til er þá kraftur,
hann verður hetja ef komi hann lifandi aftur,
Titrandi raddir í myrkrinu segja,
við erum “save” á meðan byssurnar þegja.
Skothríðir hljóma úr öllum áttum.
Bara ef leiðtogar þjóðanna næðu nú sáttum.
Ærandi eymdin tökin hefur
á hermanni sem sjaldan sefur.
Skotgrafir fullar af skít og blóði,
þar verurnar biðjast fyrir í hljóði.
Að lokum upp þá vonina gefur,
hermaður sem sjaldan sefur.
Hann verður að þrauka ef til er þá kraftur,
hann verður hetja ef komi hann lifandi aftur.
Titrandi raddir í myrkrinu segja,
við erum “save” á meðan byssurnar þegja.
